Los Górnego Śląska nie był obojętny także i kapłanom posługującym w śląskich parafiach. Wielu z nich angażowało się w sprawy narodowowyzwoleńcze. Oprócz posługi czysto religijnej księża opiekowali się chorymi i rannymi powstańcami i ich rodzinami, uchodźcami z terenów niemieckich. Do tego celu przy Wydziale Duszpasterskim powołano Wydział Opieki, który miał koordynować całą działalność charytatywną duszpasterstwa, prowadzić listy zapomóg dla rodzin poległych powstańców oraz gromadzić potrzebne środki pomocy. Księża kapelani brali także udział w przedsięwzięciach organizowanych przez Referat Oświatowy Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych, do którego zadań należało: wzbudzanie i podtrzymywanie ducha żołnierskiego, szerzenie nastroju patriotycznego, służenie radą i pomocą w sprawach dotyczących oświaty. Zdarzało się także, że księża chwytali za broń prowadząc powstańców do walki. Takim bohaterskim księdzem był ks. Karol Woźniak, podczas walk w okolicach Kędzierzyna Koźla odparł atak niemiecki, zmuszając odziały wroga do wycofania się za Odrę. Inni bohaterowie w sutannach to:
- Jan Brandys, brał udział w I i III powstaniu śląskim, zorganizował samodzielny oddział powstańczy składający się głównie z ochotników zza Odry, tzw. Grupa Dziergowicka ks. Brandysa;
- Emanuel Krzoska, działacz plebiscytowy, uczestnik powstań śląskich, za działalność agitatorską polską został aresztowany i osadzony w więzieniu wojskowym w Raciborzu, po uniewinnieniu Wojciech Korfanty mianował go przewodniczącym Polskiego Komittu Plebiscytowego na powiat prudnicki, w czerwcu 1920 roku otrzymywał awans na kapelana WP i uczestniczył w II powstaniu śląskim;
- Franciszek Marx, za zaangażowanie się w sprawy polskie związane z plebiscytem, 11 maja 1921 w Oleśnie padł ofiarą krwawego mordu ze strony bojówkarzy niemieckich;
- Jan Wilhelm Woźniak, był kapelanem pułku powstańczego Walentego Fojkisa i 1 Dywizji Wojsk Powstańczych, przygotowywał plany operacyjne, walczył z bronią w ręku.
Najważniejszym zadaniem kapelanów powstań śląskich była posługa religijna, a więc umożliwienie powstańcom udziału w porannej i wieczornej modlitwie, niedzielnej i świątecznej mszy świętej, udzielanie im sakramentów św., przyjmowanie przysięgi od powstańców; opieka nad chorymi i rannymi oraz wszystkie formalności związane z pogrzebami zmarłych powstańców, w tym powiadamianie rodzin i odpowiednich władz; odsyłanie rzeczy poległych do ich krewnych.